Η παλαιότητα στο δίκτυο ύδρευσης, η βιομηχανική δραστηριότητα, η ατμοσφαιρική ρύπανση, βιομηχανικά απόβλητα, κατάλοιπα από την τεράστια παραγωγή και χρήση Βενζίνης εισχωρούν και δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα στο πόσιμο νερό μας.

Τα βαρέα μέταλλα δρούν διαφορετικά

Ως βαρέα μέταλλα αναφέρονται συνήθως εκείνα που έχουν πυκνότητα μεγαλύτερη από 5,0 g/cm³. Ορισμένα από αυτά είναι απαραίτητα για τον ανθρώπινο μεταβολισμό, όπως οι οργανικές ενώσεις του σιδήρου, του κοβαλτίου, του χαλκού και του ψευδαργύρου.

Ωστόσο, δεν είναι ευεργετικές όλες οι οργανικές ενώσεις βαρέων μετάλλων και αυτές που δεν υπάρχουν στο νερό αλλα μπορούν να βρεθούν ακόμη και  στα τρόφιμα. Από το νερό, μπορούμε να καταναλώσουμε μόνο επικίνδυνες ανόργανες ενώσεις καθώς και μια ολόκληρη σειρά άλλων βαρέων μετάλλων που πρέπει να αποφεύγονται από την κατανάλωση του νερού.

Ξενοβιοτικό είναι κάθε χημική ένωση που μπορεί να ανευρεθεί σε κάποιον οργανισμό, αλλά φυσιολογικά δεν παράγεται απ’ αυτόν, ούτε αναμένεται να βρίσκεται σ’ αυτόν. Τα ξενοβιοτικά είναι ουσίες που δεν χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό ούτε για παραγωγή ενέργειας, ούτε για σύνθεση δομικών συστατικών αυτού.

Έτσι, ένα αντιβιοτικό, ουσία παραγόμενη από μικροοργανισμό, είναι ξενοβιοτικό για τον άνθρωπο, διότι ο άνθρωπος ούτε το παράγει, αλλά ούτε και το λαμβάνει με την κανονική διατροφή του.

Μεγάλη κατηγορία ξενοβιοτικών αποτελούν τα φάρμακα, βελτιωτικά γεύσης, μερικά συστατικά καλλυντικών, χρώματα, αγροχημικά προϊόντα όπως και ο μόλυβδος,

Ο μόλυβδος είναι ένα παράδειγμα ενός ξενοβιοτικού. ο οποίος, όταν εισάγεται στον οργανισμό, αλλάζει την λειτουργία αυτού.

Το φίλτρο νερού είναι επίσης απαραίτητο για την κατακράτηση βαρέων μετάλλων (αμίαντος, κάδμιο,χαλκός, αλουμίνιο,σίδηρος, μόλυβδος )

Η εισχώρησή τους στον ανθρώπινο οργανισμό δημιουργεί αρκετές & δυσάρεστες παρενέργειες καθώς τα περισσότερα από αυτά λειτουργούν σαν ελεύθερες ρίζες με πολλές διαφορετικές αρνητικές ιδιότητες. Βαρέα μέταλλα συναντάμε συχνά  στο νερό δικτύου, είτε σε σταθερό βαθμό, είτε παροδικά, λόγω της παλαιότητας των σωληνώσεων που υπάρχουν σε μεγάλο μέρος του δικτύου ύδρευσης.

Ο μόλυβδος έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως από την αρχαιότητα.

Οι Ρωμαίοι μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν τον μόλυβδο για να δημιουργήσουν ένα περίπλοκο σύστημα σωληνώσεων. Αργότερα, οι σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις πολλών βιομηχανιών επωφελήθηκαν από τη χρήση μολύβδου και κατά τον 20ό αιώνα χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες βιομηχανίες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων πετρελαίου, χρωμάτων και ακόμη και κεραμικών προϊόντων. Η ενεργός μόλυνση του περιβάλλοντος από μόλυβδο έχει επίσης πραγματοποιηθεί σε χώρες με ιδιαίτερα ανεπτυγμένες οικονομίες, ισχυρές αυτοκινητοβιομηχανίες και πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές. Μόνο σχετικά πρόσφατα θεωρήθηκε απειλή για την ανθρώπινη υγεία, ξεκινώντας με την απαγόρευση, για παράδειγμα, του μολύβδου στις εκπομπές καυσίμων από οχήματα. Ο τετρααιθυλικός μόλυβδος, επίσης γνωστός ως TEL, υπήρξε ένα πολύ δημοφιλές μέσο βελτίωσης της οκτανικής κατηγορίας βενζίνης / πετρελαίου για την αύξηση της απόδοσης ενός οχήματος. Μέσα από την ιστορία της ενεργού χρήσης από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του ’70, οι κινητήρες απελευθέρωσαν αρκετά μόλυβδο για να μολύνουν το περιβάλλον.

Αν και αυτός ο τύπος μόλυνσης αναφέρεται σε αέριο μόλυβδο, δεν εισπνέεται μόνο από ανθρώπους και ζώα. Μετά την εκπομπή, παραμένει στη γη, φθάνει στα υπόγεια ύδατα και επηρεάζει το πόσιμο νερό μας με παρόμοιο τρόπο με μια βιομηχανική εγκατάσταση που απρόσεκτα απορρίπτει τα απόβλητά της.

Μόλυβδος έναντι ορειχάλκινων σωληνώσεων πόσιμου νερού 

Μία από τις μεγαλύτερες πηγές μολύβδου στο πόσιμο νερό προέρχεται από τις σωληνώσεις μολύβδου, οι οποίες τώρα απαγορεύονται. Πολλά παλαιότερα σπίτια εξακολουθούν να χρησιμοποιούν παλαιούς σωλήνες και εξαρτήματα που περιέχουν μόλυβδο. Μόνο το 1986 στις ΗΠΑ, ο νόμος περί μείωσης της μόλυνσης στον πόσιμο νερό αφορούσε τελικά τη χρήση του με προϊόντα που έρχονται σε επαφή με το νερό, συμπεριλαμβανομένων των υπόγειων σωληνώσεων. Καθώς οι παλαιές σωληνώσεις μολύβδου σε πολλές περιοχές  μπορούν να εκπέμπουν μόλυβδο στο νερό της βρύσης.

Η ασφάλεια του νερού στο σπίτι μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή γνωρίζοντας την ηλικία της υποδομής ύδρευσης. Ακόμα κι αν το σπίτι σας έχει νέες σωληνώσεις, το δημοτικό σύστημα εξακολουθεί να είναι μυστήριο, καθώς ακόμη και αυτοί οι νέοι σωλήνες που συμμορφώνονται με τα νέα πρότυπα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Σήμερα οι ορειχάλκινες σωληνώσεις χωρίς μολύβι και οι βρύσες και τα εξαρτήματα του χρησιμοποιούνται ενεργά σε οικιακά και δημοτικά συστήματα ύδρευσης.

Παράγωγα ορείχαλκου, ως κράμα χαλκού και ψευδαργύρου, μπορεί να εκπέμπει τοξικές ενώσεις καθώς θεωρούνται βαρέα μέταλλα. Ο χαλκός θεωρείται λιγότερο επικίνδυνο υλικό για τους σωλήνες από το μόλυβδο, αλλά πρέπει να αποφεύγεται για ευρεία χρήση στα δίκτυα ύδρευσης. Άλλα παραδείγματα βαρέων μετάλλων όπως ο χαλκός είναι το κάδμιο, το κοβάλτιο και ο υδράργυρος, τα οποία μπορεί να εμφανιστούν στις παροχές ύδατος ως αποτέλεσμα βιομηχανικών και καταναλωτικών αποβλήτων. Θυμηθείτε, δεν είναι δυνατόν να μυρίσετε ή να δοκιμάσετε μέσω της γεύσης, βαρέα μέταλλα στο πόσιμο νερό, έτσι δεν είναι δυνατόν να αισθανθείτε την έκθεση ενώ υπάρχουν.

Για να μάθετε με ακρίβεια τι υπάρχει στην παροχή νερού, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με την τοπική αρχή για το νερό ή να κάνετε χημική ανάλυση σε ένα ιδιωτικό εργαστήριο.

Υγειονομική μέριμνα για τα παιδιά  πάνω απ ‘όλα

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, καμία ευεργετική ένωση βαρέων μετάλλων δεν μπορεί να μεταφερθεί σε νερό. Οι ενώσεις μολύβδου στο νερό είναι τοξικές ακόμη και σε μικρές συγκεντρώσεις και μπορούν να συσσωρευτούν σε οστά και με το χρόνο να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τόσο το κεντρικό όσο και το περιφερικό νευρικό σύστημα. Μεταξύ των κινδύνων για την υγεία του μολύβδου είναι η αναιμία, η εγκεφαλική βλάβη και η νεφρική ανεπάρκεια.

Τα παιδιά είναι πέντε φορές πιο επιρρεπή να απορροφούν μόλυβδο από τους ενήλικες. Σημειώστε ότι το πόσιμο νερό αντιπροσωπεύει το 20% της συνολικής έκθεσης σε μόλυβδο στους ενήλικες, αλλά μέχρι και 60% στα βρέφη. Όσο μικρότερο είναι το παιδί, τόσο πιο γρήγορα γίνεται η διαδικασία βιοσυσσώρευσης.

Η προγεννητική επίδραση του μολύβδου είναι επίσης πολύ επικίνδυνη και προκαλεί υψηλότερα ποσοστά γενετικών ελαττωμάτων, χαμηλότερο IQ, υπερκινητικότητα και άλλες αναπτυξιακές ή ψυχικές διαταραχές.

Δεν υπάρχει επίπεδο ασφαλούς έκθεσης μολύβδου

Ορισμένα μέταλλα, συμπεριλαμβανομένου του σιδήρου, του ψευδαργύρου, του σεληνίου και του χαλκού, είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη βιοχημεία.

Τα βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και το αρσενικό είναι τοξικά σε χαμηλές συγκεντρώσεις, δεν είναι απαραίτητα για το σώμα και τείνουν να συσσωρεύονται στους ανθρώπινους ιστούς καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Ένα ασφαλές επίπεδο έκθεσης σε μόλυβδο είναι μηδενικό. Όσον αφορά το μόλυβδο στο νερό, η κατάποση είναι συνήθως η κύρια πηγή έκθεσης. Το ντους θεωρείται γενικά ασφαλές, δεδομένου ότι ο μόλυβδος δεν διαρρέει συνήθως στο δέρμα αλλα και δεν ειναι αφομοιώσιμο. Ακόμα, συνιστάται να μην χρησιμοποιείται νερό αμέσως μετά την εγκατάσταση της βρύσης, είναι προτιμότερο να αφήσουμε να τρέξει για αρκετές ώρες ή και μέρες πριν γίνει κατανάλωση του νερού, ωστόσο θα πρέπει να επιλέξουμε βρύσες που δεν ειναι κατασκευασμένες με μόλυβδο, οι βρύσες/βρυσάκια των φίλτρων νερού AQUAPHOR δεν περιέχουν μόλυβδο. 

Για αξιόπιστη προστασία από το μόλυβδο στο νερό πόσης και μαγειρέματος, θα πρέπει να επιλέξετε ένα φίλτρο που να καλύπτει συγκεκριμένα αυτό το είδος μόλυνσης. Η Aquaphor έχει κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την τεχνολογία Aqualen που προσαρμόζει σε όλα τα φίλτρα μεμβρανώδη άνθρακα, η οποία μειώνει αποτελεσματικά τα βαρέα μέταλλα διατηρώντας παράλληλα τα χρήσιμα ορυκτά. Αυτή η προηγμένη τεχνολογία χρησιμοποιείται επίσης στην τεχνολογία συστημάτων αντίστροφης ώσμωσης.